Ewolucja doktryny liberalizmu

przez

Opisując rozmaite definicje liberalizmu, próbowałam uwzględnić cechy, które są najważniejsze. Katalog cech skonstruowany przeze mnie jest zwięzły a jednocześnie zawiera maksymalnie wiele istotnych właściwości wypływających z tych kilku cech podstawowych.

Drugi okres od lat siedemdziesiątych XIX wieku do lat osiemdziesiątych XX wieku, to liberalizm społeczny lub inaczej demokratyczny – bardziej konserwatywny. Taka zmiana była spowodowana między innymi krytyką, płynącą ze strony socjalistów i ruchów katolickich. Zmieniły się czasy, otoczenie ekonomiczne i społeczne. W klasycznym liberalizmie występowano przeciwko interwencjonizmowi państwowemu i etatyzmowi. Rola władzy zorganizowanej była minimalizowana. To jednostka była najważniejsza. W neoliberalizmie znaczną rolę w zapewnieniu równości i wolności obywatelom przypisuje się państwu. Nie ma tu już. klasycznej zasady, powołanej do życia przez Adama Smitha – laissez-faire, czyli zasady niewidzialnej ręki rynku. W neoliberalizmie to państwo kieruje gospodarką. Jest to program sterowania siłami ekonomicznymi w celu zapewnienia równości społecznej i sprawiedliwości.[1]

Drugi okres liberalizmu to adaptowanie się myśli do postulatów demokratycznych, przyjęcie podstawowych zasad demokracji politycznej, czyli: zasady suwerenności narodu, powszechne prawo wyborcze, ustrój parlamentarny. Ten liberalizm nazwano demoliberalizmem. Oczywiście ścisłe określenie granic między ideologią liberalizmu arystokratycznego a demokratycznego nie można określić konkretną datą, ale z biegiem czasu widać jak zakres akceptacji wartości demokratycznych wzrastał. Przede wszystkim można tutaj wskazać akceptację powszechnego prawa wyborczego.[2]

Warto zaznaczyć, że od ostatnich dekad XIX wieku do okresu powojennego występowały oznaki narastającego antyliberalizmu. I Wojna Światowa była ostateczną przyczyną rozbicia porządku liberalnego. Rozpoczęła się era wojen i tyranii.[3]

Ruchy nacjonalistyczne wyłoniły się wszędzie po upadku dawnych imperiów, a w Niemczech i Rosji doszły do władzy totalitarne reżimy co spowodowało zniszczenie wolności w prawie całym cywilizowanym świecie. Do lat trzydziestych XX wieku niewielu było myślicieli, którzy nie uważaliby się za krytyków liberalizmu. Do czasu wybuchu II Wojny Światowej wydawało się, że ideały liberalizmu „dożyły już swoich dni” .[4]

Po drugiej wojnie światowej, liberałowie przyswoili sobie szereg postulatów socjalistycznych z doktryn socjalizmu reformistycznego. Oznaczało to zwiększenie interwencjonizmu państwowego w zakresie opieki społecznej, objął on także wiele poczynań związanych z programem welfare state. To ten nurt jest nazywany liberalizmem socjalnym i stanowi największe przeobrażenia klasycznej myśli liberalnej.[5] Liberalizm socjalny zyskał na znaczeniu podczas wielkiego kryzysu gospodarczego lat trzydziestych. Dopuszczano tutaj, kosztem ograniczenia pełni wolności, interwencję państwa w mechanizmy wolnego rynku, aby dać zabezpieczenie socjalne najbiedniejszym.

Należy jednak zaznaczyć, że pomimo II Wojny Światowej i jej przyczynienia się do zwiększenia zakresu aktywności państwa we wszystkich dziedzinach życia, bezpośrednio po niej poważny wkład w życie intelektualne wnieśli myśliciele, którzy wierni byli liberalizmowi klasycznemu, nie rewizjonistycznemu czy zmodernizowanemu. Powracanie do klasycznego liberalizmu wyraźnie zyskało na sile w drugiej połowie XX wieku. Zaczęto głosić, że liberalizm jest pozbawiony sensu jeśli istnieje interwencjonizm państwowy.

Warto już w tym momencie, poświęcić chwilę na wspomnienie o pracy Friedricha Augusta von Hayeka zatytułowanej Droga do zniewolenia. Praca została napisana w roku 1944. Wyjątkowość pracy Hayeka polegała na tym, że postawił on w niej śmiałą tezę. Wbrew całej ówczesnej opinii, stwierdził, że korzenie nazizmu tkwiły od początku w myśli i praktyce socjalizmu. Ostrzegał on wyraźnie, że stosowanie przez narody Zachodu, socjalistycznych metod sprawowania władzy sprowadzi na nie nieuchronnie „karę totalitaryzmu”. [6] [7] Oczywiście tezy Hayeka były konsekwentnie ignorowane szczególnie w świecie anglojęzycznym. Jednak odegrały one ważną rolę w Niemczech. Wzmocniły nurt myśli neoliberalnej, która umożliwiła zniesienie mechanizmów kontrolnych w gospodarce, dzięki czemu mieliśmy do czynienia z powojennym cudem gospodarczym.

Dwudziestopięciolecie po zakończeniu II wojny światowej jest określane zwykle jako okres konsensu keynesowskiego. Po destrukcji jaką spowodowała II wojna światowa nastąpił czas gwałtownego wzrostu gospodarczego, który najbardziej widoczny był w krajach, w których porażka w konflikcie pozwoliła na gruntowna przebudowę państwa. Wtedy właśnie w roku 1960 Hayek opublikował pracę pt. Konstytucja wolności. Dzieło to oprócz wkładu do filozofii politycznej jest ważne, ponieważ zawiera rekonstrukcję głównych idei szkoły austriackiej, o której szerzej napisze w kolejnym rozdziale pracy. Hayek skonstruował teorię ekonomiczną, która zachowując podstawowe tezy ekonomistów klasycznych, poprawiała ich podstawowe niedoskonałości. Praca ta została doceniona dopiero w latach siedemdziesiątych wraz z rozpadem paradygmatu keynesowskiego. Wtedy to w Stanach Zjednoczonych, Ludwig von Mises, Murray Rothbard i Israel Kirzner dokonali przeformułowania założeń szkoły austriackiej.

W połowie lat siedemdziesiątych powrót do klasycznej teorii ekonomii spotkał się z uznaniem publicznym, czego wyrazem było przyznanie Hayekowi i Friedmanowi Nagrody Nobla.49 Później ich idee były wykorzystywane przez takie postacie jak Margaret Thatcher czy Ronald Reagan.

[1]  R. Tokarczyk,Współczesne doktryny polityczne, Zakamycze, Kraków 2006, s.15

[2]  R. Tokarczyk, Współczesne…, opr. cyt., s.66

[3]  J. Grey, Liberalizm, ZNAK, Kraków 1994, s. 50

[4]  J. Grey, Liberalizm, opr. cyt., s.51

[5]  B. Sobolewska, M. Sobolewski, Myśl… opr. cyt., s. 20

[6]  J. Grey, Liberalizm, opr. cyt., s. 52

[7]  J.Grey, Liberalizm, opr. cyt., s. 54

Prace zaliczeniowe

przez

Pisanie prac zaliczeniowych, kontrolnych, semestralnych, rocznych (20-30 zł strona)

Pisanie prac zaliczeniowych jest nieodłącznym elementem studiowania. Dotyczy to dyplomantów, magistrantów oraz doktorantów. Perspektywa napisania pracy zaliczeniowej może jednak spędzać sen z powiek. Uzyskanie dobrej noty z pracy zaliczeniowej nierzadko pozwala na zwolnienie z egzaminu pisemnego lub ustnego. Wobec takiej perspektywy na znaczeniu zyskuje rzetelne przygotowanie pracy zaliczeniowej. Teksty prac kontrolnych, semestralnych, rocznych, w tym przede wszystkim projektowe w przygotowaniu i redakcji są niezwykle czasochłonne. Mając na uwadze potrzeby każdego Studenta w tej materii, świadczymy usługi określane jako pisanie wzorcowych prac zaliczeniowych. Wzorcową pracę zaliczeniową przygotowujemy kompleksowo.

Specjalizujemy się w dwóch typach prac zaliczeniowych:

  1. TEORETYCZNE
  2. TEORETYCZNO-EMPIRYCZNE

Istnieje możliwość przygotowania poglądowego tekstu w terminie do 24h (dopłata +75% zgodnie z cennikiem).

Oferujemy pomoc Studentom m.in. następujących kierunków: pedagogika, prawo, socjologia, administracja, logistyka, turystyka, zarządzanie, marketing, ekonomia, finanse, ochrona środowiska, bankowość i inne.

Składowe prac zaliczeniowych: spis treści, część właściwa (tekst zasadniczy), bibliografia. Każdy tekst opisujemy przypisami (z wyjątkiem prac typowo badawczych).

Jak złożyć zamówienie na napisanie pracy zaliczeniowej?

Złożenie zamówienia składa się z kilku etapów, które w początkowej fazie wymagają zaangażowania Studenta. Pozwala to na ustalenie szczegółów współpracy i zapewnienie właściwego poziomu obsługi Klienta, w tym na napisanie tekstu oryginalnego, innego niż popularne wzorce prac zaliczeniowych dostępne na stronach internetowych:

  • ETAP 1. Przesłanie na maila piszemy@go2.pl treści tematu pracy zaliczeniowej i wytycznych (o ile zostały skonkretyzowane).
  • ETAP 2. Potwierdzenie możliwości realizacji (do 24h).
  • ETAP 3. Ustalenie terminu realizacji i uregulowanie zaliczki w wysokości 25%.
  • ETAP 4. Po przygotowaniu tekstu, w ustalonym terminie, przesyłamy do wglądu 50% tekstu celem akceptacji. Po zaakceptowaniu fragmentów ma miejsce ostateczna finalizacja zamówienia. Po zaksięgowaniu środków na koncie lub przesłaniu bankowego potwierdzenia wpłaty, tekst w całości wysyłamy do Klienta.

Dane niezbędne do finalizacji transakcji przekazywane są w mailu potwierdzającym przyjęcie zamówienia

Dlaczego nasz serwis?

  1. Gwarantujemy wysoką wartość merytoryczną teksu.
  2. Umożliwiamy wgląd w część złożonego tekstu przez rozliczeniem.
  3. Możliwość zapoznania się z poglądowymi, zrealizowanymi przez nas pracami.
  4. Współpraca z firmą, nie z osobą prywatną, która przygotowuje teksty „od przypadku do przypadku”.

Praca zaliczeniowa musi być: zgodna z podjętym problemem, merytoryczna (rzeczowa i na temat), aktualna (bazująca na najnowszych doniesieniach literaturowych i ewentualnie wynikach badań), poprawnie sformatowana (to również element oceny pracy).

Piszemy prace bazujące wyłącznie na literaturze, ale również stanowiące analizę konkretnych danych statystycznych. Dane te pozyskujemy samodzielnie, za wyjątkiem przypadków konieczności wykorzystania danych konkretnych (wskazanych przez Klienta).

Każda praca zaliczeniowa posiada spis treści, przypisy źródłowe, część zasadniczą i bibliografię.

Rzetelność naszych usług sprowadza się m.in. do udostępnienia Klientowi części tekstu do wglądu przed finalnym rozliczeniem. Sytuacja ta nie wpływa na cenę zamówienia, za to daje Klientowi możliwość weryfikacji tekstu przed zapłatą.

Podjęcie współpracy z firmą gwarantuje wiele korzyści: doświadczenie, wpłata regulowana na firmowe konto bankowe, możliwość podpisania umowy, stały kontakt.

Pisanie prac zaliczeniowych

przez

Prace zaliczeniowe, które ma do przygotowania student w znakomitej większości przypadków mają charakter odtwórczy. Kształci to na krótką metę. Ciekawym rozwiązaniem jest realizowanie prac projektowych na bazie danego tekstu, czy problemu…koniecznie w grupach (a co najmniej w parach). Praca nad tekstem zaliczeniówki z drugim człowiekiem wyzwala m.in. kreatywność.

Przed przystąpieniem do napisania pracy zaliczeniowej, wszystkie osoby z grupy powinny zapoznać się z danym materiałem (np. rozdziałem w książce, artykułem, krótką notatką, zagadnieniem problemowym wyrażonym w formie twierdzenia lub pytania).

Dalszy etap to zebranie grupy (fizyczne lub wirtualne, np. za pośrednictwem komunikatorów internetowych, czy portali społecznościowych)  i wspólna praca bez materiałów. Chodzi o to, aby każdy z uczestników grupy wyraził swoje zdanie, sąd, opinię, refleksję na temat materiału do opracowania. Dyskusja pobudza kreatywność i utrwala to co zostało uprzednio przeczytane. Dodatkowo pozwala na dane zagadnienie spojrzeć z perspektywy kogoś innego, ewentualnie zrozumieć problem w sytuacji, gdy materiał jest niezrozumiały.

Prace projektowe jako forma pisania pracy zaliczeniowej realizowane na zasadzie dzielenia się materiałem do opracowania (jeden student opracowuje dany wątek, drugi kolejny etc. i na końcu łącza zagadnienia), nie jest pisaniem kreatywnym pracy zaliczeniowej. Tym sposobem omówiono ciekawą odmianę metodę pisania kreatywnego, która nazywa się zapisem spontanicznych myśli.

Zapewne wielu osobom powyższe sugestie kojarzą się z pisaniem prac zaliczeniowych. Istnieje istotna różnica pomiędzy napisaniem pracy zaliczeniowej, a kreatywnym treningiem pisarskim (którego rezultatem jest np. publikacja w periodyku). Do napisania pracy zaliczeniowej student jest zobligowany przez wykładowcę (pisze ją pod przymusem, nierzadko presją czasu). Już sam ten fakt może wyzwalać reakcje stresowe i opór.

Gratyfikacja to ocena. Jeżeli jest wysoka, włożony w przygotowanie tekstu nakład pracy powoduje zadowolenie. Najmniej korzystną konsekwencją jest niedostateczna ocena, co powoduje silną frustrację i zniechęca do dalszego pisania jakichkolwiek tekstów (rodzi się przekonanie: „Nie potrafię napisać dobrej pracy”).

W przypadku pisanie kreatywnego – pozostańmy przy przykładzie artykułu zgłaszanego do periodyku – student wysyła go w terminie, który sam ustala (redakcja oczywiście narzuca pewien zakres czasowy przyjmowania artykułów, aczkolwiek z reguły terminy są powtarzalne i publikacje składać można cyklicznie). Znika presja czasu.

Kolejny etap po złożeniu tekstu, to jego ocena w formie recenzji. Dobra recenzja to gratyfikacja dla studenta. Zła, oznacza konieczność modyfikacji tekstu lub zgłoszenia go do innego periodyku celem skonfrontowania wystawionych recenzji. Z jednej strony student pracuje nad swoim warsztatem pisarskim, cały czas obraca się w środowisku akademickim, równocześnie czerpie szereg ww. korzyści z redakcji tekstów.

Przede wszystkim – jak już wspomniano – szkoli się w przygotowaniu pracy licencjackiej (użyteczne są szczególnie recenzje, które bazując na konstruktywnym uzasadnieniu wskazują co jest dobre, a co należy poprawić). Z kolei ocena prac zaliczeniowych rzadko kiedy jest uzasadniana. Najczęściej wykładowca uzasadnia swoją ocenę stwierdzeniem „praca nie na temat”.  Inna kwestia, trenując kreatywne pisanie można dojść do perfekcji i pisać znakomite prace zaliczeniowe redagowane stylem naukowym.

Bibliografia

przez

Bibliografia jest alfabetycznym wykazem innych elementów piśmienniczych zawartych w określonym dokumencie, np. pracy dyplomowej. Wspomniane wykazy mają na celu informowanie, jakie źródła zostały umieszczone, by określić autorów cytatów oraz fragmentów publikacji.

Bibliografia jest więc zestawieniem źródeł, z jakich korzystał autor. Może być ona podzielona na dwie lub więcej części.

Typowy podział wyróżnia:

  • „bibliografię źródłową” (teksty, na których komentowaniu skupia się wywód pracy)
  • „bibliografię pomocniczą” (wymieniane są w niej prace dotyczące tematu).

Zasady tworzenia:

Wydawnictwo zwarte (książka): Nazwisko, pierwsza litera imienia, tytuł, wydawnictwo, miejsce i rok wydania

Przykład: Kowalski A, Zarządzanie, PWE, Warszawa 2000.

Artykuł w wydawnictwie zwartym (książce): Nazwisko, pierwsza litera imienia autora artykułu, tytuł artykułu, nazwisko i pierwsza litera imienia autora głównego, tytuł dokumentu głównego, wydawnictwo, miejsce i rok wydania

Przykład: Jaworski S., Motywacja pracowników, [w:] Kowal A. (red.), Podstawy zarządzania, PWE, Warszawa 2001.

Artykuł w czasopiśmie: nazwisko, pierwsza litera imienia autora artykułu, tytuł artykułu, nazwa czasopisma, rok wydania, numer

Przykład: Modrzewska A., Wiek przedszkolny, [w:] „Wychowanie w Przedszkolu” 2000, nr 3/4

Badania

przez

Cele i etapy badań

Celem badań naukowych jest poznanie prawdy rozumianej jako ujawnienie stosunkowo obiektywnego stanu rzeczy. Cel badań stanowić będzie dążenie do poszerzenia wiedzy o osobach, rzeczach, bądź zjawiskach, które są przedmiotem badań. Mówiąc o celu badań, będziemy mieć na myśli efekt, jaki badacz zamierza osiągnąć w wyniku swoich badań, jak również czynników z nimi związanych.

Etap badań naukowych składa się z fazy koncepcji i fazy badań. Pierwsza z nich wymaga ulepszania, dyskusji, zmian, druga zaś – musi być prowadzona ściśle według ustalonych założeń.

W fazie koncepcji dokonywany jest wybór tematu, przedmiotu i celu badań; wyodrębnienie problemów i hipotez badawczych; wybór terenu i dobór próby badawczej, wyodrębnienie zmiennych i wskaźników; wybór metody, techniki i narzędzi badawczych, jak również przeprowadzenie badań pilotażowych.

Faza badań obejmuje: harmonogram badań, przeprowadzenie badań właściwych, uporządkowanie materiałów badawczych, przygotowanie do kodyfikacji, weryfikację hipotez, jak również opracowanie teoretyczne i uogólnianie wyników badań.

Metody badawcze

Metoda badawcza będzie zespołem teoretycznie uzasadnionych zabiegów koncepcyjnych i instrumentalnych obejmujących najogólniej całość postępowania badacza, zmierzającego do rozwiązania określonego problemu naukowego.

Generalnie przyjmuje się podział na:

Metody ilościowe, np. matematyczne, ekonometryczne, statystyczne i badań operacyjnych. Należą do metod, w których określa się parametry liczbowe, charakteryzujące badane zjawisko lub obiekt.

Metody jakościowe – nie określa się w nich parametrów liczbowych, charakteryzujących badane zjawisko lub obiekt badań.

Do najpopularniejszych metod badawczych należy: metoda sondażu diagnostycznego (której podstawową funkcją jest gromadzenie informacji o interesujących badacza problemach w wyniku relacji słownych osób badanych, nazywanych respondentami.

Cechą wspomnianej jest sondowanie opinii, wypytywanie, odpowiedzi mogą być ustne – wywiad i pisemne – ankieta), metoda obserwacji (podstawowa metoda gromadzenia informacji, która polega na systematycznym rejestrowaniu zachowań osoby obserwowanej oraz na interpretacji uzyskanych danych); metoda modelowania (inaczej metoda przykładu; przez model będziemy rozumieli uproszczenie złożonego obiektu); metoda eksperymentu naukowego (to obserwacja czynna, polega na celowym wprowadzeniu do procesu poznania czynnika eksperymentalnego, stosowana przy badaniu zjawisk powtarzających się w warunkach przynajmniej częściowo takich samych) czy metoda ekspercka (inaczej delficka; należy do grupy metod heurystycznych, w których do podejmowania decyzji wykorzystuje się doświadczenie oraz wiedzę i opinie ekspertów z danej dziedziny).