Czynniki powodujące agresje w wieku wczesnoszkolnym u jedynaków i dzieci posiadających rodzeństwo

I: Wstęp do problemu agresji u dzieci w wieku wczesnoszkolnym

Agresja u dzieci w wieku wczesnoszkolnym jest złożonym zagadnieniem, które ma wiele przyczyn i jest związane z różnymi czynnikami. Agresja może przejawiać się na wiele sposobów, od zachowań fizycznych, takich jak bójki i bunt, po agresję werbalną, taką jak krzyki, obelgi, czy agresję relacyjną, taką jak manipulacja, izolacja czy plotkowanie. W przypadku dzieci jedynaków i dzieci mających rodzeństwo, czynniki powodujące agresję mogą być różne, ale często są one związane z dynamiką rodzinną, relacjami z rówieśnikami i procesem socjalizacji.

Agresja u jedynaków może wynikać z wielu różnych przyczyn. Jedną z nich może być brak naturalnej konkurencji o zasoby (np. uwagę rodziców) i możliwość konfliktu, które często są doświadczane przez dzieci mające rodzeństwo. Brak tej konkurencji może prowadzić do nieumiejętności radzenia sobie z konfliktami i frustracjami, co z kolei może prowadzić do agresji. Ponadto, jedynacy mogą mieć trudności z nawiązywaniem i utrzymaniem relacji z rówieśnikami, co również może prowadzić do frustracji i agresji.

Agresja u dzieci mających rodzeństwo może być związana z różnymi czynnikami. Mogą to być konflikty z rodzeństwem, które mogą prowadzić do frustracji i agresji, zwłaszcza jeśli te konflikty nie są odpowiednio zarządzane przez rodziców. Agresja może również wynikać z rywalizacji o uwagę rodziców, zasoby materialne, czy miejsce w rodzinie. Ponadto, dynamika rodzinna, taka jak styl wychowania, komunikacja w rodzinie, czy relacje rodzeństwa, może wpływać na poziom agresji u dzieci.

Przejdźmy teraz do drugiej części naszego referatu, w której omówimy konkretniejsze czynniki wpływające na agresję u dzieci w wieku wczesnoszkolnym, zarówno jedynaków, jak i dzieci mających rodzeństwo.

II: Szczegółowe czynniki wpływające na agresję u dzieci w wieku wczesnoszkolnym

Agresja u dzieci w wieku wczesnoszkolnym, zarówno jedynaków, jak i dzieci mających rodzeństwo, jest złożonym zjawiskiem, które jest związane z wieloma czynnikami.

Czynnikiem, który może wpływać na agresję u jedynaków, jest brak doświadczenia w zarządzaniu konfliktami z rówieśnikami. Jedynacy często są skupieni na sobie i mogą nie umieć poradzić sobie z sytuacjami, w których muszą dzielić się uwagą, zasobami czy przestrzenią. Może to prowadzić do frustracji i agresji. Ponadto, jedynacy mogą być bardziej narażeni na nadmierne zainteresowanie i ochronę ze strony rodziców, co może prowadzić do rozwoju agresywnych zachowań, jeśli te oczekiwania nie są spełniane.

Czynnikiem wpływającym na agresję u dzieci mających rodzeństwo może być rywalizacja i konflikty między rodzeństwem. Rywalizacja o uwagę rodziców, zasoby, miejsce w rodzinie czy poparcie dla swoich potrzeb i pragnień może prowadzić do frustracji i agresji. Ponadto, jeśli konflikty rodzeństwa nie są odpowiednio zarządzane przez rodziców, może to prowadzić do uczucia niesprawiedliwości, co z kolei może prowadzić do agresji.

Obie te grupy mogą również doświadczać innych czynników, które wpływają na agresję, takich jak stres, niskie poczucie własnej wartości, brak umiejętności radzenia sobie z emocjami, problemy w szkole, czy trudności w relacjach z rówieśnikami.

Przejdźmy teraz do trzeciej i ostatniej części naszego referatu, która skupia się na strategiach radzenia sobie z agresją u dzieci w wieku wczesnoszkolnym, zarówno jedynaków, jak i dzieci mających rodzeństwo.

III: Strategie radzenia sobie z agresją u dzieci w wieku wczesnoszkolnym

Radzenie sobie z agresją u dzieci w wieku wczesnoszkolnym, zarówno jedynaków, jak i dzieci mających rodzeństwo, wymaga skupienia się na wielu obszarach.

Dla jedynaków, jednym z kluczowych obszarów jest rozwijanie umiejętności społecznych i radzenia sobie z konfliktami. Rodzice i nauczyciele mogą pomóc jedynakom w rozwijaniu tych umiejętności poprzez organizowanie zabaw i aktywności, które promują współpracę, dzielenie się i rozwiązywanie problemów. Ponadto, ważne jest, aby rodzice byli świadomi swojego stylu wychowania i unikali nadmiernej ochrony i wysokich oczekiwań, które mogą prowadzić do agresji.

Dla dzieci mających rodzeństwo, jednym z kluczowych obszarów jest zarządzanie konfliktami i rywalizacją między rodzeństwem. Rodzice mogą pomóc dzieciom w radzeniu sobie z tymi konfliktami poprzez naukę strategii rozwiązywania problemów, promowanie sprawiedliwości i równości, a także poprzez wzmacnianie pozytywnych relacji między rodzeństwem. Ponadto, ważne jest, aby rodzice byli świadomi swojego stylu wychowania i unikali faworyzowania jednego dziecka kosztem drugiego, co może prowadzić do agresji.

Podsumowując, agresja u dzieci w wieku wczesnoszkolnym, zarówno jedynaków, jak i dzieci mających rodzeństwo, jest złożonym zjawiskiem, które jest związane z wieloma czynnikami. Zarówno rodzice, jak i nauczyciele, mają kluczową rolę do odegrania w radzeniu sobie z agresją u dzieci, poprzez rozwijanie umiejętności społecznych, radzenie sobie z konfliktami, zarządzanie stresorem i promowanie pozytywnych relacji.

Klub osiedlowy instytucją edukacji równoległej

I: Wprowadzenie do klubu osiedlowego jako instytucji edukacji równoległej

Rozwój społeczności lokalnych, a w szczególności złożonych osiedli, wymaga istnienia instytucji, które umożliwiają skupienie mieszkańców wokół wspólnych celów, zainteresowań czy wartości. Jednym z takich miejsc są kluby osiedlowe, które pełnią wiele ważnych funkcji, a jedną z najistotniejszych jest ich rola jako instytucji edukacji równoległej.

Edukacja równoległa to proces, w którym uczestnicy zdobywają wiedzę i umiejętności poza formalnym systemem edukacji. Klub osiedlowy, jako instytucja edukacji równoległej, oferuje przestrzeń dla nieformalnego uczenia się, dzieląc się wiedzą i umiejętnościami, rozwijając umiejętności społeczne i kształtując postawy. Kluby osiedlowe nie są ograniczone do konkretnych grup wiekowych – służą dzieciom, młodzieży, dorosłym i seniorom, co tworzy unikalne możliwości do nauki międzypokoleniowej.

Klub osiedlowy może przyczynić się do edukacji równoległej na wiele sposobów. Może oferować warsztaty i szkolenia, organizować spotkania z ekspertami, tworzyć grupy zainteresowań, a także zapewnić przestrzeń do samodzielnej nauki. Ponadto, może prowadzić różnorodne działania, które rozwijają zdolności obywatelskie, takie jak projekty społeczne, debaty, spotkania z lokalnymi politykami, a nawet wybory do rady osiedla. W ten sposób uczestnicy klubu mogą zdobyć nie tylko wiedzę, ale także umiejętności praktyczne, które pomogą im stać się bardziej aktywnymi i zaangażowanymi obywatelami.

Ponadto, kluby osiedlowe mogą wspierać edukację równoległą poprzez promowanie kultury i sztuki. Mogą organizować wystawy, koncerty, projekcje filmowe, warsztaty teatralne, a nawet tworzyć własne grupy teatralne lub muzyczne. Takie działania rozwijają kreatywność, wrażliwość estetyczną, a także umiejętność wyrażania siebie poprzez różne formy sztuki.

Podsumowując, kluby osiedlowe, jako instytucje edukacji równoległej, odgrywają kluczową rolę w rozwoju społeczności lokalnych. Dzięki swojej złożoności i różnorodności, mogą one zaspokajać wiele potrzeb edukacyjnych mieszkańców osiedli, zarówno dzieci, młodzieży, dorosłych, jak i seniorów. W kolejnych częściach referatu omówimy w jaki sposób kluby osiedlowe wpływają na poszczególne grupy wiekowe oraz jakie korzyści płyną z ich działalności.

Przejdźmy teraz do drugiej części naszego referatu, która skupia się na konkretnych grupach wiekowych i ich interakcji z klubem osiedlowym.

II: Grupy wiekowe i ich interakcja z klubem osiedlowym

Klub osiedlowy jest miejscem, które łączy ludzi różnych wieków, z różnymi zainteresowaniami i potrzebami. Jest to przestrzeń, która ma na celu sprostać tym różnicom, umożliwiając różnorodność i wszechstronność w edukacji równoległej.

Dla dzieci i młodzieży, klub osiedlowy jest miejscem, w którym mogą rozwijać swoje zainteresowania, zdobywać nowe umiejętności i budować relacje z rówieśnikami. Poprzez udział w warsztatach, grupach zainteresowań, czy innych działaniach, dzieci i młodzież mają okazję do nauki przez zabawę, co jest jednym z najskuteczniejszych sposobów przyswajania nowych informacji. Ponadto, kluby osiedlowe mogą prowadzić programy antybullyingowe, warsztaty na temat bezpieczeństwa w internecie, czy inne inicjatywy mające na celu wsparcie rozwoju i dobrobytu dzieci i młodzieży.

Dla dorosłych, kluby osiedlowe mogą oferować przestrzeń do nauki, spotkań i rozwoju osobistego. Mogą one prowadzić kursy językowe, warsztaty z różnych dziedzin (np. fotografii, kuchni, robót ręcznych), grupy dyskusyjne na różne tematy, a także działania związane z rozwojem zawodowym, jak szkolenia czy warsztaty kariery. Kluby osiedlowe mogą także służyć jako platformy do tworzenia i realizacji projektów społecznych.

Dla seniorów, kluby osiedlowe mogą pełnić wiele ważnych funkcji. Mogą one oferować zajęcia umysłowe, jak nauka języka czy gry planszowe, ale także zajęcia ruchowe, jak gimnastyka czy taniec. Kluby osiedlowe mogą także organizować spotkania i wykłady na tematy ważne dla seniorów, jak zdrowie, bezpieczeństwo, czy korzystanie z technologii. Ponadto, kluby osiedlowe mogą promować aktywność społeczną seniorów, umożliwiając im uczestnictwo w różnych projektach, inicjatywach czy wolontariacie.

Kluby osiedlowe, dzięki swojej otwartości i różnorodności, oferują nie tylko edukację, ale także integrację, współpracę i budowanie silnych więzi społecznościowych. Dzięki swojej roli jako instytucji edukacji równoległej, kluby osiedlowe wpływają na jakość życia mieszkańców osiedli na wielu poziomach.

Zakończmy teraz drugą część naszego referatu i przejdźmy do trzeciej, która skupia się na korzyściach płynących z działalności klubów osiedlowych.

III: Korzyści płynące z działalności klubów osiedlowych

Kluby osiedlowe, jako instytucje edukacji równoległej, przynoszą wiele korzyści na różnych płaszczyznach. Po pierwsze, przyczyniają się do rozwoju osobistego uczestników. Poprzez udział w różnych działaniach, ludzie mogą zdobywać nową wiedzę, rozwijać swoje umiejętności, zainteresowania, a także kształtować swoje postawy i wartości. Kluby osiedlowe mogą pomóc uczestnikom zrozumieć siebie, swoje potrzeby i cele, a także odkryć swoje talenty i pasje.

Po drugie, kluby osiedlowe przyczyniają się do rozwoju społeczności lokalnych. Promują one aktywność obywatelską, angażują mieszkańców w różne projekty i inicjatywy, a także przyczyniają się do budowania silnych więzi społecznościowych. Poprzez organizowanie spotkań, debat, wydarzeń kulturalnych i społecznych, kluby osiedlowe stwarzają przestrzeń do dialogu, wymiany myśli i doświadczeń, co przyczynia się do tworzenia lepszych, bardziej zintegrowanych i zaangażowanych społeczności.

Po trzecie, kluby osiedlowe wpływają na jakość życia mieszkańców. Dają oni przestrzeń do relaksu, rozrywki, a także możliwość rozwijania swoich zainteresowań i pasji. Poprzez organizowanie różnorodnych zajęć, od warsztatów i szkoleń, przez wydarzenia kulturalne, po projekty społeczne, kluby osiedlowe przyczyniają się do zaspokojenia różnych potrzeb mieszkańców, zarówno tych edukacyjnych, jak i kulturalnych, społecznych czy rekreacyjnych.

Podsumowując, kluby osiedlowe, jako instytucje edukacji równoległej, odgrywają kluczową rolę w rozwoju społeczności lokalnych. Przyczyniają się do edukacji, integracji i aktywizacji mieszkańców, a także do podnoszenia jakości życia na osiedlach. Dzięki swojej złożoności i różnorodności, mogą one zaspokajać wiele potrzeb edukacyjnych mieszkańców osiedli, zarówno dzieci, młodzieży, dorosłych, jak i seniorów.

Funkcjonowanie Policji w opinii młodzieży licealnej na przykładzie miasta Wołomin

Funkcjonowanie Policji w opinii młodzieży licealnej, zwłaszcza w mniejszych miastach, takich jak Wołomin, może być wynikiem różnych czynników, w tym doświadczeń osobistych, postrzegania służb mundurowych w mediach oraz wiedzy wyniesionej z rodziny i szkoły. Młodzież licealna, będąca na etapie kształtowania swoich poglądów społecznych i obywatelskich, często posiada specyficzny obraz Policji, który może się różnić od tego, jaki panuje w starszych grupach społecznych.

W przypadku miasta Wołomin, jak w wielu innych miejscowościach, młodzież może mieć zróżnicowane zdanie na temat Policji, w zależności od jej osobistych doświadczeń oraz ogólnych stereotypów. Z jednej strony, w mniejszych miejscowościach, gdzie kontakt z funkcjonariuszami jest częstszy, młodzi ludzie mogą mieć większą wiedzę na temat pracy Policji, ale również mogą być bardziej narażeni na kontrowersyjne sytuacje, które kształtują ich postawy.

Na opinię licealistów wpływ mają przede wszystkim doświadczenia związane z działalnością policji w ich najbliższym otoczeniu. W przypadku Wołomina, gdzie bezpieczeństwo publiczne może być postrzegane różnie, niektórzy młodzi ludzie mogą postrzegać funkcjonariuszy jako pomocnych i gotowych do wsparcia, zwłaszcza w przypadku interwencji związanych z przemocą czy zagrożeniem w szkole lub okolicy. Inni natomiast mogą mieć negatywne skojarzenia z Policją, związane z postrzeganiem nadużyć władzy, szczególnie w kontekście młodzieżowych protestów czy incydentów związanych z przemocą ze strony służb.

Ważnym czynnikiem kształtującym opinię młodzieży o Policji jest również obecność policjantów w szkołach i ich aktywność w inicjatywach społecznych. Programy profilaktyczne, prelekcje na temat bezpieczeństwa, czy bezpośrednie spotkania z przedstawicielami służb mundurowych mogą wpłynąć na postrzeganą rolę Policji jako instytucji dbającej o dobro wspólne. Działania te mogą pozytywnie wpływać na zaufanie młodych ludzi do służb mundurowych, zwłaszcza jeśli są one postrzegane jako wsparcie w rozwiązywaniu problemów, a nie tylko organ kontrolujący.

Warto także zauważyć, że w małych miastach takich jak Wołomin, Policja może być postrzegana jako element społeczności lokalnej, a nie tylko instytucja państwowa. Taki kontekst może wpływać na zbliżenie policjantów do mieszkańców i na pozytywne nastawienie młodzieży do ich działań. Z drugiej strony, w miastach tych mogą występować również problemy związane z niewystarczającą liczbą funkcjonariuszy czy brak odpowiedniego wyposażenia, co może wpływać na negatywną opinię wśród młodych ludzi.

Młodzież licealna często jest również wrażliwa na wizerunek Policji w mediach. Przekazy medialne, zarówno te dotyczące działań chwalebnych, jak i kontrowersyjnych, mają istotny wpływ na kształtowanie opinii o służbach mundurowych. Dlatego młodzi ludzie mogą być bardziej krytyczni wobec Policji, jeśli często są świadkami medialnych skandali, przemocy czy nadużyć władzy związanych z działalnością funkcjonariuszy.

Funkcjonowanie Policji w opinii młodzieży licealnej w Wołominie jest złożonym zagadnieniem, które zależy od wielu czynników, w tym doświadczeń, mediów, programów profilaktycznych oraz bezpośredniego kontaktu z przedstawicielami służb mundurowych. W zależności od tych czynników, młodzież może postrzegać Policję zarówno jako instytucję zaufania publicznego, jak i jako organ kontroli, z którym można mieć negatywne doświadczenia. Kluczowe jest, aby Policja starała się budować pozytywne relacje z młodymi ludźmi, co może wpłynąć na ich przyszłe postawy obywatelskie i wrażliwość na kwestie bezpieczeństwa.

Funkcjonowanie Policji jest tematem o wielowymiarowej naturze, który ma bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo i komfort życia obywateli. Również perspektywa młodzieży, która jest szczególnie ważna z uwagi na to, że młodzi ludzie stanowią istotny element społeczeństwa, jest interesująca. Niniejszy esej przedstawia wyniki badania dotyczącego opinii młodzieży licealnej z Wołomina na temat funkcjonowania lokalnej Policji.

Przeprowadzono anonimowe ankiety wśród uczniów liceów w Wołominie, z których wynikało, że młodzież ma zróżnicowane spostrzeżenia na temat pracy Policji. Większość respondentów zgodziła się, że Policja odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu bezpieczeństwa i porządku publicznego w mieście. Wykazano też, że wiele z tych osób miało bezpośredni kontakt z policjantami, głównie podczas interwencji szkolnych, spotkań edukacyjnych lub kontroli drogowych.

Generalnie, uczniowie docenili profesjonalizm i zaangażowanie policjantów, ale jednocześnie wyrażali pewne zastrzeżenia. Niektórzy młodzi ludzie wskazywali, że poczucie bezpieczeństwa w mieście jest niewystarczające, zwłaszcza w godzinach nocnych. Inni zauważyli, że w niektórych przypadkach mogą wystąpić problemy z komunikacją między Policją a młodzieżą, gdzie czasami brakuje zrozumienia i empatii ze strony policjantów.

Wiele odpowiedzi dotyczyło także tematu prewencji i edukacji. Uczniowie zaznaczyli, że chcieliby większego zaangażowania ze strony Policji w działania edukacyjne skierowane do młodzieży, na przykład w postaci warsztatów czy spotkań z policjantami na temat zagrożeń związanych z narkotykami, alkoholem czy bezpieczeństwem w Internecie.

Z punktu widzenia młodzieży, ważnym aspektem pracy Policji jest również jej widoczność. Respondenci często wskazywali, że obecność patrolów policji na ulicach miasta jest zauważalna i daje poczucie bezpieczeństwa, ale sugerowali również, że powinna być ona jeszcze bardziej intensyfikowana, zwłaszcza w miejscach często uczęszczanych przez młodzież.

Podobnie jak w przypadku innych służb publicznych, młodzież licealna z Wołomina miała zarówno pozytywne, jak i negatywne opinie na temat lokalnej Policji. Z jednej strony, doceniali ich pracę i rolę, jaką odgrywają w utrzymaniu bezpieczeństwa, ale z drugiej strony, wskazywali na obszary, które według nich wymagają poprawy.

Opinie te są cennym źródłem informacji dla Policji, która może wykorzystać te wyniki do dalszego rozwijania swojej pracy i poprawy relacji z młodzieżą. Można to osiągnąć poprzez większe zaangażowanie w działania edukacyjne, zwiększenie widoczności patrolów, a także poprzez wysiłki na rzecz zwiększenia zrozumienia i empatii w kontaktach z młodzieżą. W ten sposób Policja może nie tylko poprawić swoje relacje z młodymi ludźmi, ale także przyczynić się do poprawy bezpieczeństwa i jakości życia w Wołominie.

Konfiguracja sieci

Wstęp

Przystępując do budowy sieci osiedlowej należy rozpatrzyć takie aspekty jak: Skalowalność – Czyli możliwości powiększania sieci o nowych użytkowników. Z reguły każda sieć ma tendencje do rozrastania się ponad wszelkie plany i prognozy, dlatego budując sieć należy wziąć pod uwagę ten czynnik. Należy starać się uniknąć problemu „brakującego portu”. Dlatego przy budowie sieci przyjąłem założenie, że wszyscy mieszkańcy mojego bloku mogą stać się potencjalnym użytkownikami sieci i Internetu. Dodatkowo zostaje kilka portów do wykorzystania np. w celu podpięcia urządzeń sieci bezprzewodowej co umożliwi poszerzenie sieci o kolejne bloki naszego osiedla.

Niezawodność – czyli średni czas pomiędzy awariami (Mean Time Between Failure- MTBF), podawany dla urządzeń. Z racji tej że jest to sieć osiedlowa finansowana z kieszeni użytkowników nie mogliśmy pozwolić sobie na profesjonalne urządzenia sieciowe. Podstawowymi kryteriami, które miały wpływ na dobór urządzeń była cena oraz opinie innych użytkowników zaczerpnięte z grup dyskusyjnych: „pl.comp.pecet” ,”pl.comp.networking” i „pl.comp.os.linux.sieci”. Biorąc pod uwagę że moja sieć pracuje bezbłędnie już trzeci rok mogę śmiało powiedzieć że elementy sieci zostały dobrane optymalnie.

Dostępność – dostępność kompatybilnego sprzętu i oprogramowania. Przy budowie sieci zastosowałem urządzenia sieciowe firmy „Planet”, której importerem i dystrybutorem w Polsce jest Firma „Action”. Są to urządzenia sprawdzone i mimo stosunkowo niskich cen ich jakość oceniam bardzo wysoko. Dodatkowo są one cały czas dostępne na rynku i maj ą długi okres gwarancji.

Konfiguracja sieci

W przypadku systemu Windows 95/98, bo taki system najczęściej jest na stacjach klienckich używany, konfiguracja sieci jest zadaniem względnie prostym ze względu na wbudowanie mechanizmów obsługi sieci w sam system. Biorąc pod uwagę to, do jakich zadań komputer ma być wykorzystywany, możliwe są do instalacji trzy protokoły sieciowe:

o NetBEUI – protokół używany w aplikacjach, Microsoftu, który jednak nie zdobył większego uznania, choć może być z powodzeniem wykorzystywany do dzielenia plików i drukarek w małych sieciach MS Networking;

o IPX/SPX – wykorzystywany do łączenia z serwerami pracującymi w oparciu o system Novell Netware;

o TCP/IP – wykorzystywany w systemie Novell Netware 5 oraz przede wszystkim przy łączeniu sieci rozległych, czyli w Internecie.

Ponieważ obecnie sieci lokalne są wykorzystywane najczęściej do pracy w sieciowych systemach operacyjnych (Novell, Linux, Windows NT) oraz do dostępu do Internetu, praktycznie stosuje się tylko dwa ostatnie protokoły sieciowe.

Nic nie stoi na przeszkodzie, aby instalować wszystkie protokoły, ale przyczynia się to zazwyczaj do spadku wydajności sieci. Dlatego też instaluje się jeden, lub tam gdzie jest to konieczne, co najwyżej dwa (na przykład IPX/SPX do łączenia się z serwerem Netware oraz TCP/IP do łączenia się z Internetem). Jeśli sieć lokalna wykorzystywana jest tylko do dostępu do Internetu, wtedy konieczne jest zainstalowanie tylko tego ostatniego.

Outsourcing logistyczny — szansa wzrostu efektywności przedsiębiorstw

Co to jest outsourcing?

Strategia określana powszechnie angielskim terminem „Outsourcing” to nic innego jak podzlecenie wyspecjalizowanym firmom części funkcji i procesów realizowanych dotychczas we własnym zakresie. Próbując przetłumaczyć dosłow­nie pojęcie Outsourcing można użyć sformułowania: „przeniesienie na zewnątrz (out) źródeł (sources)” np. produkcji podzespołów, ale i całych procesów, funkcji. Polityka taka była i jest często stosowana w procesie technologicznym. Firmy produkcyjne pozbywały się np. własnych hurtowni lub lakierni nawiązując jednocześnie długookresowe związki z wyspecjalizowanymi wykonawcami tych usług. Dziś nadszedł czas na poszukiwanie zewnętrznych operatorów także
w sferze przepływów materiałowych i informacyjnych, a więc w logistyce.

Trzeba w tym miejscu zwrócić jednak uwagę na zasadniczą różnicę pomiędzy outsourcingiem a powszechniej spotykaną u nas kooperacją. Jako kryterium rozróżnienia należy tu przyjąć sposób organizacji współpracy z zewnętrznymi realizatorami funkcji lub procesów. Gdy ciężar organizacji leży po stronie przedsiębiorstwa mówimy o kooperacji, jeśli zaś zewnętrzny wykonawca przej­muje w całości organizację współpracy mamy do czynienia z outsourcingiem [5].

Jeszcze stosunkowo niedawno polskie przedsiębiorstwa produkcyjne nie tylko w pełnym zakresie organizowały transport, magazynowanie, pakowanie, etykie­towanie, a często wręcz fizyczna dystrybucję, ale posiadały w swoich zasobach przedszkola, żłobki, przychodnie lekarskie i ośrodki wczasowe. Oznaczało to zaangażowanie dodatkowych środków, personelu. Przemiany gospodarcze lat 90. skłoniły szereg polskich przedsiębiorstw do „odchudzania”. Na pierwszy ogień poszły przede wszystkim właśnie owe obszary socjalne, pospiesznie wydzier­żawiane lub wręcz sprzedawane. W dalszej kolejności przyszedł czas na logistykę. Na ile było to motywowane rachunkiem ekonomicznym, na ile dążeniem do skoncentrowania się na zasadniczej działalności (ang. core activity) trudno powie­dzieć.

Konieczne byłoby zbadanie indywidualnych przypadków. Faktem jest jed­nak, że szereg przedsiębiorstw pozbyło się w początkach lat 90. przede wszystkim działów transportowych. W wielu przypadkach polegało to na utworzeniu spółki transportowej na bazie posiadanego potencjału i zasobów ludzkich. Proces ten zwany w terminologii anglosaskiej „spin-off” był na ogół obudowany różnymi klauzulami umownymi gwarantującymi obu stronom określone warunki współ­pracy w zdefiniowanym horyzoncie czasowym. Zabezpieczało to interes firmy macierzystej jeśli chodzi o dostępność transportu i warunki korzystania z niego, a nowopowstałej spółce gwarantowało zlecenia i przetrwanie w coraz trudniejszym otoczeniu konkurencyjnym. W dalszym ciągu gwarancje te zanikały dając pole wolnej grze rynkowej także w dziedzinie oferowanych usług.

Jednocześnie powstawały jak grzyby po deszczu, głównie małe, firmy przewozowe, dysponujące nielicznym taborem znajdującym się często w nienajlepszym stanie technicznym. Duża podaż usług — zwłaszcza w niektórych rejonach Polski — wymuszała niskie ceny stanowiące znaczącą przeciwwagę dla nie najwyższej jakości.

Przy całej słabości takiego stanu rzeczy trzeba stwierdzić, że był to początek rozwoju rynku usług logistycznych w Polsce. Przedsiębiorstwa, które przetrwały pierwszy okres i umocniły się na rynku, także jeśli chodzi o posiadany potencjał, uzupełniły stawkę spedytorów obecnych wcześniej na rynku.

Obszary funkcjonalne stanowiące przedmiot usług

Przedsiębiorstwa logistyczne pełnią rolę podmiotów wspomagających kanały zaopatrzenia i dystrybucji. Ich pierwotnym świadczeniem są usługi logistyczne. Uwalniają one w ten sposób inne instytucje od świadczenia ich w formie usług wtórnych. Oferta tych przedsiębiorstw powinna się opierać przede wszystkim na czterech przesłankach [4]:

* popyt na usługi przedsiębiorstw logistycznych nie jest popytem pierwotnym, ale popytem wywołanym popytem w kanałach dystrybucji,

* przedsiębiorstwa logistyczne mają przy sprzedaży swoich usług zawsze do czynienia z dwoma partnerami rynkowymi: nadawcą i odbiorcą towaru,

* przedsiębiorstwa logistyczne oferują często tylko część usług poszukiwanych przez zleceniodawcę, stąd konieczność współpracy usługodawców,

* proces świadczenia usług logistycznych charakteryzuje się kombinacją wew­nętrznych czynników produkcyjnych, tzn. czynników pochodzących z rynku zaopatrzeniowego, lub co do których istnieje prawo używania (np. drogi transportowe) oraz czynników zewnętrznych, tzn. szczególnie dóbr material­nych, które są przedmiotem procesów logistycznych

Na rysunku 1 pokazano spojrzenie autora pracy [3] na ewolucję usług logis­tycznych stających się przedmiotem outsourcingu.

Usługodawcy logistyczni w krajach rozwiniętych oferują dziś na ogół bogaty pakiet usług obejmujących różnorodne funkcje:

* Funkcje dyspozycyjne:

* doradztwo, analizy, planowanie, organizacja,

* wybór środka transportu, trasy, taryfy,

* zawieranie umów przewozowych,

* kontrola przewozów.

* Funkcje transportowe:

* realizacja transportu pierwotnego (dalekiego) – krajowego i międzynaro­dowego,

* realizacja transportu wtórnego (bliskiego, lokalnego).

* Funkcje przeładunkowe:

* organizacja i wykonanie przeładunku,

* zarządzanie terminalami.

* Funkcje magazynowe:

* przyjmowanie i wydawanie, składowanie i kompletacja,

* realizacja funkcji manipulacyjnych,

* zarządzanie zapasami.

* Funkcje związane z pakowaniem:

* doradztwo i wybór opakowania transportowego,

* pakowanie i rozpakowywanie,

* znakowanie

rys. 1 poziomo

* Funkcje informacyjne:

* obsługa zamówień,

* tworzenie i obsługa łańcuchów informacyjnych.

Kryteria decyzyjne outsourcingu

Decyzje związane z outsourcingiem obejmują na ogół dwa etapy związane
z pytaniami: czy w ogóle podzlecić daną funkcję? A jeśli tak, to komu, na jakich warunkach? Można tu wyróżnić cztery kategorie kryteriów [3]: analizy ekono­miczne, aspekty rynkowe, dostępność personelu i wyposażenia oraz problem uzależnienia od usługodawcy.

Zagadnienia ekonomiczne wiążą się z faktem, że utrzymywanie logistyki we własnym przedsiębiorstwie pociąga za sobą inwestycje (budynki, środki transportu, ale także ludzie). Związany tym kapitał nie może być zainwestowany gdzie indziej (na przykład w środki produkcji). Kryterium powinien stanowić w tym przypadku koszt rozwiązania w dłuższym okresie czasu.

Aspekty rynkowe obejmują dwa czynniki: zmienność popytu oraz elastycz­ność. Tzw. szczyty sezonowe uzasadniają włączenia operatora zewnętrznego
(ma on większe możliwości kompensacji zmienności popytu, działając na rzecz wielu klientów). Własna obsługa logistyczna obejmuje wtedy przeciętne obcią­żenie, a zwiększone natężenie operacji logistycznych jest przejmowane przez usługodawcę. Drugi element rynkowy to problem elastycznego reagowania na potrzeby klientów. Producent — mając bezpośredni kontakt z klientem — może szybciej i lepiej reagować na jego potrzeby. Operator logistyczny może być mniej skłonny do odstępstw od własnych harmonogramów i procedur tylko po to aby spełnić szczególne wymaganie jednego z klientów jednego ze swoich klientów.
Z drugiej strony, doświadczenie i większe możliwości usługodawców mogą
w specyficznych przypadkach na większą elastyczność (np. gotowość wykonania niestandardowej usługi, wymagającej specjalistycznego wyposażenia).
Problem ludzi i sprzętu

Realizowanie logistyki we własnym zakresie oznacza rekrutację i szkolenie ludzi, często nie tylko do obsługi ale i konserwacji wyposażenia logistycznego. Poważniejsze awarie mogą wywoływać zakłócenia całego systemu. Przeniesienie operacji logistycznych za usługodawcę uwalnia od tych odpowiedzialności, choć
z drugiej strony zmniejsza możliwość kontroli.
Uzależnienie od usługodawcy

Uzależnienie od usługodawcy może się objawiać w różnych sytuacjach. Na przykład — outsourcing może oznaczać w pewnych przypadkach zmniejszenie gotowości do natychmiastowego działania w sytuacji gdy nastąpi błędna dostawa lub uszkodzenie dostawy. Będzie to wymagało dłuższego czasu i konsultacji,
a rezultat działań — widziany przez klienta — będzie zależał w większym stopniu od usługodawcy niż od przedsiębiorstwa, które usługę zleciło.

Przedstawiony wyżej zbiór kryteriów, może być w poszczególnych przypad­kach modyfikowany. Ważne jest jednak to, że w zdecydowanej większości przypadków kryteria te mają charakter jakościowy. Podjęcie właściwej decyzji: czy podzlecać, co podzlecać, w jakim zakresie podzlecać i komu podzlecać, trudno oprzeć zatem na jednoznacznych wymiernych kryteriach ilościowych. Będzie to zatem zawsze decyzja obarczona pewną dozą niepewności. Doświadczenia licznych firm, zwłaszcza zagranicznych, wskazują jednak, że generalnie jest aktualnie uzasadniony kierunek przebudowy przedsiębiorstw. Niepewność towa­rzysząca decyzji i wyborowi partnera, będąca dziś udziałem polskich przedsię­biorstw będzie malała w miarę dojrzewania i stabilizacji polskiego rynku usług logistycznych

Zalety oraz wady ousourcingu

Biorąc pod uwagę rozważania nad wyżej przedstawionymi kryteriami można wymienić główne korzyści płynące dla przedsiębiorstwa z outsourcingu logis­tycznego [1]:

W kwestiach ekonomicznych są to:

* większa pewność realizacji funkcji (specjalizacja),

* zmniejszenie nakładów na infrastrukturę logistyczną

* uwolnienie zasobów ludzkich,

W kwestiach związanych z zarządzaniem:

* możliwość skoncentrowania się na głównej działalności,

* zwiększenie elastyczności

Wśród kwestii strategicznych można wymienić:

* możliwość wejścia na nowe rynki,

* większa elastyczność w stosunku do zmiennych warunków otoczenia,

* większa konkurencyjność w łańcuchach dostaw,

* wyższy poziom obsługi klienta.

Niezależnie od korzyści odnoszących się do przedsiębiorstwa, outsourcing ma również pozytywne skutki w skali makro. Z ekonomicznego punktu widzenia są to przede wszystkim korzyści płynące z efektu skali (np. rozłożenie kosztów ogólnych na większą liczbę klientów). Można też wskazać na lepsze wykorzystanie specjalistycznych urządzeń logistycznych.

Prezentowane w niniejszym referacie rozważania byłyby niepełne, a przez to
i niewiarygodne, gdyby nie przedstawiono najczęściej przytaczanych argumentów „przeciw” outsourcingowi logistycznemu, związanych z potencjalnym ryzykiem
w wyżej wymienionych sferach: ekonomicznej, zarządzania i strategicznej [1].

Jako zagrożenia w sferze ekonomicznej wymienia się:

* wyższe koszty eksploatacyjne.

W zakresie zarządzania ryzyko wiąże się z:

* brakiem kontroli nad systemem dystrybucji,

* mniejszym kontakcie z klientem,

* zależnością od decyzji dystrybutora,

* możliwością błędnego i wolnego przepływu informacji.

Zagrożenia w sferze strategii to:

* ograniczenie wyborów producenta lub dostawcy,

* mniejszy wpływ na obsługę klienta.

Kierunek działań przedsiębiorstw krajów rozwiniętych wskazuje jednak wyraźnie, że prowadzony przez nie bilans „za” i „przeciw” daje wyraźną przewagę „plusom” outsourcingu.

Outsourcing logistyczny w Polsce

Definiując pojęcie outsourcingu w pierwszym punkcie niniejszej prezentacji zarysowano początki rozwoju usług logistycznych w Polsce. Jak można ocenić aktualną sytuację? Wydaje się, że wciąż rynek usług logistycznych znajduje się
u nas w początkowej fazie [1]. Mówiąc „rynek” musimy widzieć tu obie strony potencjalnej transakcji: dostawców i nabywców usług. Jeśli chodzi o dostawców to branża ta wciąż obciążona jest „dziedzicznie” rodowodem transportowym lub transportowo-spedycyjnym. Nie obserwuje się tendencji do tworzenia firm logis­tycznych na bazie działów transportowych czy też logistycznych wyodrębnianych z przedsiębiorstw przemysłowych i handlowych. Brak też przedsiębiorstw logis­tycznych powstających na bazie przedsiębiorstw magazynowych.

Trzeba też zauważyć, że przedsiębiorstwa transportowe to nadal przede wszystkim drobni przewoźnicy samochodowi. Dysponują małym potencjałem przewozowym, przestarzały tabor. Ta grupa usługodawców oferuje wąski zakres usług o niskiej — niestety — często jakości. Bardzo rzadko usługi transportowe są uzupełniane np:. magazynowaniem, nie mówiąc już o bardziej rozwiniętych pakietach usług. Liczność tej grupy przedsiębiorstw sprawia, że zmuszone są one do intensywnego konkurowania pomiędzy sobą. Nie mogąc konkurować szero­kością oferty i jakością usługi, konkurują ceną. To na ogół dalej obniża jakość ich usług, pogarszając równocześnie bezpieczeństwo przewozów. Jaka jest przyszłość tej grupy usługodawców? Czy można ich taktować podobnie jak handlujących na ulicach, na łóżkach polowych, w początkach lat 90.: z pobłażaniem ale i nadzieją na powolny rozwój, stopniowe powiększanie potencjału? Być może będzie to ta sama droga, choć dziś już widać, że jest ona niewątpliwie dłuższa. Wydaje się, że jedyną szansą na przetrwanie tej grupy przedsiębiorstw jest uchwycenie specy­ficznych nisz rynkowych, łączenie się mniejszych firm, bądź ich integracja (poprzez wspólne realizowanie pewnych funkcji np. informatycznych, obsługi technicznej).

Druga grupa przedsiębiorstw logistycznych, którą można aktualnie wyodrębnić na polskim rynku to większe ,dobrze zorganizowane przedsiębiorstwa trans­portowo-spedycyjne — polskie lub ewentualnie z kapitałem zagranicznym [1]. Firmy te operują na polskim rynku od dłuższego czasu, mają ugruntowana pozycję — także w transporcie międzynarodowym i mogą podjąć na polskim rynku skuteczną rywalizację z zachodnimi konkurentami. Trzeba jednak zauważyć, że
i w tej grupie oferta obejmuje jedynie część usług logistycznych.

Trzecia grupa to firmy zagraniczne działające na polskim rynku. Firmy te ofe­rują pełen zakres wysokiej jakości usług logistycznych.

Jak wygląda popytowa strona polskiego rynku usług logistycznych? Naj­świeższe badania w tym zakresie [3] wskazują, że struktura popytowa jest zbieżna ze struktura podażowa. 61% respondentów cytowanych badań zleca na zewnątrz operacje transportowe, nieco ponad 22% dystrybucję. Inne funkcje — zaopa­trzenie, magazynowanie, konfekcjonowanie — nie przekraczają 10% odpowiedzi). Wciąż zatem dominuje logistyczna „samoobsługa”, a klientami zachodnich firm logistycznych i odbiorcami ich rozległych usług pozostają głównie zachodnie firmy produkcyjne i dystrybucyjne działające na naszym rynku.

Literatura

[1] Leszczyńska A.: Rozwój firm logistycznych w Polsce na tle tendencji światowych. Materiały Międzynarodowej Konferencji LOGISTICS’98: Zarządzanie łańcuchem dostaw. Katowice 21-22 maja 1998. Tom II. Biblioteka Logistyka. PTL, ILiM — Poznań 1998.

[2] van Damme D.A., van Amstel M.J.P.: Outsourcing Logistics Mangement Actvities. The International Journal of Logistics Management. vol. 7, no 2, 1996

[3] Brdulak H., Koszewski R.: Rynek usług logistycznych w Polsce. Materiały konferencji: LOGISTYKA’99: Rynek, dystrybucja, zapasy. Ośrodek Doradz­twa i Treningu Kierowniczego. Czerwiec 1999.

[4] Pfohl H-Ch.: Systemy logistyczne. Podstawy organizacji i zarządzania. Seria: Biblioteka Logistyka. Instytut Logistyki i Magazynowania. Poznań 1998

[5] Fertsch M., Pawlewski P.: Badania nad metodyką korekcyjnego projekto­wania systemów logistycznych produkcji. Część I., Instytut Logistyki i Magazynowania, Poznań — czerwiec 1999 (praca niepublikowana)